ԿԱՇՎԵ ԿՈՇԻԿԻ ԵՎ ԳԻՆՈՒ ՀՆԱԳՈՒՅՆ ԱՐՏԱԴՐԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼԻՐԻ ՇԱՐՔԸ ՇՈՒՏՈՎ ԿՀԱՄԱԼՐՎԻ. ԲՈՐԻՍ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ
Արխիվ 16-20Արենիի քարանձավների գաղտնիքների, նոր հայտնաբերված դամբարանի, դրա նշանակության մասին «Իրավունք TV»-ի տաղավարում զրուցել ենք գիտնական-հնագետ ԲՈՐԻՍ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԻ հետ:
- Պարոն Գասպարյան, նախ անդրադառնանք հարցին, թե որքանով է Հայաստանը պատմամշակութային արժեքները պահելու, այն հանրաճանանչ դարձնելու առումով ճիշտ օգտագործում իրեն ընձեռված հնարավորությունը:
- Շատ լավ հարց տվեցիք: Այստեղ կա շատ մեծ խնդիր` պատմամշակութային ժառանգությունը պահպանելու, օգտագործելու եւ հանրաճանանչ դարձնելու առումով:
- Մենք կարողանո՞ւմ ենք այդ խնդիրները լուծել:
- Նախ դա բավական թանկ, միջոցներ պահանջող գործընթաց է: Ես կարող եմ ասել, որ հիմա մենք գտնվում ենք այն ճանապարհին, որպեսզի կարողանանք պահպանել եւ օգտագործել այդ ժառանգությունը` միաժամանակ այն դարձնելով տնտեսական կարեւոր գործոն, քանի որ այսօր մեր տնտեսության զարգացման հեռանկարային ճյուղերից մեկը զբոսաշրջությունն է:
- Պարոն Գասպարյան, թեեւ մինչ օրս հանրապետության տարածքում բազմաթիվ պատմական հուշարձաններ կան, սակայն գրեթե ամեն տարի լինում են հնագիտական նորանոր բացահայտումներ: Օրինակ` վերջին տարիներին միջազգային հանրության ուշադրությունը բեւեռվել էր Արենիի քարանձավի սենսացիոն հայտնագործության վրա, որտեղ աշխարհի ամենահին կոշիկը հայտնաբերվեց: Մենք կարողացա՞նք պահը ճիշտ օգտագործել՝ հանրաճանաչության առումով:
- Իսկապես, կոշիկը շատ մեծ հռչակ բերեց Հայաստանին, չկար մի երկիր, որտեղ այդ կոշիկի մասին անդրադարձ չարվեր: Կոշիկը Հայաստանն աշխարհի շատ մարդկանց համար գործնականում դրեց քարտեզի վրա, մարդիկ կարողացան հասկանալ, թե Հայաստանը որ կիսագնդում է գտնվում: Դրան գումարվեց գինու հնագույն արտադրական համալիրի հայտմագործումը, եւ այս շարքը շուտով կհամալրեն նոր ուսումնասիրությունները:
- Կբացե՞ք փակագծերը, ի՞նչ նոր հայտնագործություններ սպասենք, որոնց մասին դեռ չեն բարձրաձայնվել: Կկիսվե՞ք մեր ընթերցողի հետ:
- Այո, շուտով Հայաստանին մեծ հռչակ կբերի Աղավնատան դամբարանադաշտում հայտնաբերված ձիու դամբարանը, որը հասակագրվում է Ք.ա. 4-րդ դարով: Այն մոտ 2400 տարեկան կառույց է, որտեղ թաղված է ձի: Ձիու վրա չկան զոհաբերության, օգտագործման, կտրման որեւէ հետք, ինչը փաստում է, որ այդ դամբարանը նվիրված է եղել հենց այդ ձիուն: Ի դեպ, այն հայնտաբերել ենք 2008 թվականին: Հիմա՝ տարիներ անց, երբ ուսումնասիրեցինք ձին, պարզեցինք, որ սա շատ հետաքրքիր գտածո է: Այն, ամենայն հավանականությամբ, այսպես կոչված՝ Նիզեական ձին է, որը Աքեմենյան Պարսկաստանում կարեւորագույն ռազմական ատրիբուտներից մեկն էր:
Սա մեկ անգամ եւս փաստում է, որ Հայաստանը ոչ միայն գինեգործության, կոշկագործության, այլ նաեւ՝ ձիաբուծության երկիր էր:
Զրույցը`
ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ