ԵԹԿՊ-ն վերացնելու «օպերացիան» մեկնարկել է. ինչու են թիրախավորել վերջին ռեկտորին

Բրյուսովի անվան պետական համալսարանն ու Հայաստանի ֆիզիկական կուլտուրայի եւ սպորտի պետական ինստիտուտը Մանկավարժական համալսարանին միավորելու գործընթացում լուրջ դիմադրության բախվելով՝ ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարությունը հիմա էլ որոշել է զբաղվել Երեւանի կինոյի եւ թատրոնի պետական ինստիտուտը վերացնելու եւ կրկին Մանկավարժական համալսարանին միավորելու փորձերով: Եվ եթե վերոնշյալ երկու բուհերի դեպքում՝ գործընթացը կյանքի չկոչվեց ռեկտորների եւ ուսանողների միասնական տանդեմի շնորհիվ, ապա ԵԹԿՊ-ում իրավիճակը բոլորովին այլ է: Խնդիր է դրված ուսանողներին հանել ընդդեմ ռեկտոր Լիլիթ Արզումանյանի, որն այդպես էլ չդարձավ իշխանության կամակատարը: Դրա համար էլ 2018 թվականից առ այսօր՝ արդեն հինգ տարի մնացել է՝ ընդամենը որպես ժամանակավոր պաշտոնակատար: Ավելին՝ ըստ շրջանառվող շշուկների, իշխանությունն արդեն ունի իր սրտի ռեկտորի ՔՊամերձ թեկնածուն, ով գալու է վերջանականապես քանդելու ԵԹԿՊ-ն՝ միավորելով այլ բուհի:

«10 ՏԱՐԵԿԱՆ ԱՂՋԻԿԸ ՀԱՅՀՈՅՈՒՄ Է, ԻՍԿ ԱԶԱՏԱՄԱՐՏԻԿԻ ԿՆՈՋԸ՝ «ՇԻՆՈՒՄ ԵՆ»

Այսպիսով՝ Երեւանի թատրոնի եւ կինոյի պետական ինստիտուտի երրորդ կուրսի ուսանողներին տրամադրել են ԵԹԿՊ-ի ռեկտորի դեմ, եւ նրանք էլ որոշել են դասադուլ անել: Իսկ պատճառը ՀՀ ժողովրդական արտիստ Նիկոլայ Ծատուրյանի ղեկավարած երրորդ կուրսի ներկայացումը արգելելն էր ռեկտորատի կողմից: Ներկայացումը բեմադրվել է Էդգար Կոստանդյանի «Որբանոց» ստեղծագործության հիման վրա, որտեղ, օրինակ, 10 տարեկան աղջիկը հայհոյանք է տալիս, որ ազատամարտիկի կնոջը՝ իրենց բառով ասած «շինում են», որ մեկ կիլոգրամ կարտոֆիլ տան:

Հատկանշական է այն, որ նույն Նիկոլայ Ծատուրյանը տարիներ առաջ ամենախիստ քննադատությանն էր ենթարկել Արթուր Սահակյանի բեմադրությամբ՝ Վահրամ Սահակյանի «Երկու ընկեր չհաշված կյանքը» տրագիկոմեդիան (պրոդյուսեր՝ Նունե Եսայան)՝ հնչող բառապաշարի համար, մինչդեռ հիմա բեմից հայհոյախոսության եւ ազատամարտիկի կնոջ կերպարն անարգելու ջատագով է դարձել: Հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ այս պատմության մեջ գլխավոր հերոսը դարձավ հենց Նիկոլայ Ծատուրյանը, երբ ինքն էլ համարվում է բուհի դասախոս ու կարող էր խնդիրը հարթել ներբուհական խոհանոցում: Մինչդեռ այս հարցի պատասխանը գտնելու համար բավարար է դիտել ու կարդալ նրա մի քանի հարցազրույցները: Այո՛, նիկոլական իշխանությանը սատարող Նիկոլայ Ծատուրյանի համար այս «օպերացիայում» դերակատարություն ունենալն ավելի քան տրամաբանական է դառնում:

ՄԻԱՅՆ ՆԻԿՈԼԱԿԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ԿԱՐՈՂ ԷԻՆ ՍՈՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻՆ «ԳԱՎՆՅՈՒԿ» ԱՍԵԼ

Ու ոչ ոք այդպես էլ հարցին չի նայում այլ տեսանկյունից, թե ինչու, օրինակ, Նիկոլայ Ծատուրյանը նման բառապաշարով ներկայացումը չի ցուցադրում Գյումրիում՝ հարազատ Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնում, այլ հենց բուհական բեմում է որոշել, որ պետք է հնչի «անբարոյականի տղա» արտահայտությունը՝ ավելի գռեհիկ տարբերակով: Ընդ որում՝ ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս Հանրային հեռուստաընկերությունն էլ, չգիտես ինչու, հենց այդ ներկայացման մասին էր որոշել մի չնաշխարհիկ ռեպորտաժ պատրաստել:

Ոչ պակաս ուշագրավ է նաեւ «Որբանոց»-ի հեղինակ Էդգար Կոստանդյանի արձագանքը, ինչը բավարար է նման հեղինակի գործն առհասարակ թույլ չտալու, որ բարձրանա ԵԹԿՊ-ի բեմ: Ըստ Կոստանդյանի. «էդ ինստիտուտը ստեղծվելու պահից նորմալ ռեկտոր դեռ չի ունեցել, բոլորը սովետական գավնյուկներ են եղել՝ առաջինից մինչեւ վերջին»: Որպեսզի պարզ լինի, թե ում հիշատակն է անարգում Կոստանդյանը, հիշեցնենք այս ինստիտուտի ռեկտորներից մի քանիսի անունը եւ հուսանք, որ նրանց կրթած սերունդներն ասելիք կունենան: ԵԹԿՊ-ի ռեկտորներից են եղել ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Սոս Սարգսյանը, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Վահե Շահվերդյանը, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Հրաչյա Գասպարյանը, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Արմեն Մազմանյանը, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Դավիթ Մուրադյանը… Այո, միայն նիկոլական Հայաստանում կարող էին Սոս Սարգսյանին «գավնյուկ» ասել, մնացած մեկնաբանությունները թողնում ենք ձեզ:

Բայց այս պատմության մեջ ամենածիծաղելին ԱՐԳԵԼՎԱԾ բառն է: Այս ներկայացումն այնպես է «արգելվել», որ երկու անգամ արդեն ցուցադրվել է: Ընդ որում՝ այն ընդամենը կուրսային աշխատանք էր, ոչ թե բուհական թատրոնի խաղացանկում տեղ գտած ներկայացում, որ երկու անգամից ավել պարտադիր պետք է ցուցադրվեր: Մինչդեռ կուրսային աշխատանքները հիմնականում խաղում են մեկ անգամ, բայց դե Նիկոլայը Ծատուրյան չէր լինի, եթե առիթից օգտվելով՝ մի լավ PR չաներ ի շրջանս յուր:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Վերագտնել մեզ. Լիլիթ Գալստյան Ես պահանջատեր եմ, գործարքի մեջ չեմ մտնելու ու չեմ լռելու. Սարգիս Արզումանյան Կառավարվող վարձկանների մի ոհմակ հարձակվել է Բագրատ Սրբազանի վրա՝ փորձելով նրան պիտակավորել. Լիլիթ Գալստյան Հոկտեմբերի 27-ի մութ անկյուններից մինչեւ ատոմայինից ոչ պակաս զենքերի «նվիրաբերում». ԲԱՑԱՀԱՅՏՈՒՄ Աչքերս լցվեց, երբ մոտեցա ԱԺ ամբիոնին ու տեսա կողքս Դեմիրճյանն է պառկած արյան մեջ. Կոստանդյան (ԱՆՈՆՍ)