ԲԱՄԲԱՍԱՆՔ

Ըստ Տե­լեգ­րա­մում շրջա­նառ­վող լու­րե­րի` «սալ­յու­տը» ըն­դա­մե­նը պատր­վակ էր, և Փա­շին­յա­նի «գլխա­վոր թիկ­նա­պահ» Սար­գիս Հով­հան­նիս­յա­նը հե­ռաց­վել է զբա­ղեց­րած պաշ­տո­նից այն բա­նից հե­տո, երբ ո­րո­շա­կի ծա­ռա­յութ­յու­նը Նի­կո­լի սե­ղա­նին դրել է Հով­հան­նիս­յա­նի հե­ռա­խո­սա­յին խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րի սղագ­րութ­յու­նը, որ­տեղ նա դժգո­հում է իր «շե­ֆի» մշտա­կան ​​պա­հանջ­նե­րից՝ բարձ­րաց­նել անվ­տան­գութ­յու­նը և կա­հա­վո­րել բո­լոր վայ­րե­րը, որ­տեղ Նի­կո­լը գնում է, զրա­հա­պա­կի­նե­րով և շար­ժա­կան կա­պի և ձայ­նագր­ման սար­քա­վո­րում­նե­րի խլա­ցուցիչ­նե­րով: Խո­սե­լով այս մա­սին՝ գնդա­պե­տը հիա­ցած չէր կա­պի­տուլ­յան­տի «հե­ռա­տե­սութ­յամբ», այլ ընդ­հա­կա­ռա­կը, անզ­գու­շա­բար Փա­շին­յա­նին վախ­կոտ ան­վա­նեց։