Զելենսկու վիճակն իրոք բանի նման չէ

Ի տար­բե­րութ­յուն Նի­կո­լի (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=269573&l=am), Ա­րեւ­մուտ­քը Զե­լենս­կուն դեռ շա­րու­նա­կում է մեծ փո­ղեր եւ ծա­վա­լուն օգ­նութ­յուն խոս­տա­նալ: Միայն թե հան­կարծ պարզ­վում է, որ ԱՄՆ-ում հան­րա­պե­տա­կան­ներն են ար­գե­լա­փա­կում Զե­լենս­կուն «տրվե­լիք» տասն­յակ մի­լիարդ­նե­րը, Եվ­րո­պա­յում՝ այս կամ այն պե­տութ­յու­նը: Արդ­յուն­քում, մոտ 100 մի­լիարդ դո­լա­րից ա­վել խոս­տա­ցած օգ­նութ­յուն կա, սա­կայն զգաց­վում է, որ Կիե­ւում այդ փո­ղե­րը ստա­նա­լու հույ­սե­րը գնա­լով մա­րում են:

Ա­մեն դեպ­քում, այդ մա­սին է վկա­յում օ­րերս տա­րած­ված բա­վա­կա­նին ու­շագ­րավ տե­ղե­կատ­վութ­յու­նը: Այն է՝ Զե­լենս­կին փոր­ձում է հա­մա­ռո­րեն կա­պի դուրս գալ Թ­րամ­փի հետ, որ­պես­զի նրան խնդրի, որ հան­րա­պե­տա­կան­նե­րը Կոնգ­րե­սում հա­նեն Ուկ­րաի­նա­յին խոս­տա­ցած 62 մի­լիար­դի ար­գել­քը: Ե­թե այդ լու­րը հաս­տատ­վի, ու կար­ծես թե հաս­տատ­վե­լու է, ա­պա դա կվկա­յի այն ծայ­րա­հեղ հու­սա­հատ վի­ճա­կի մա­սին, որն այ­սօր կա Կիե­ւում: Նախ, Զե­լենս­կին ար­դեն մեկ ան­գամ Թ­րամ­փին «գցել» է, եւ ե­թե հի­մա հանդգ­նի նրան դի­մել, ա­պա դա ար­դեն իսկ շատ բա­նի մա­սին կխո­սի: Հա­ջոր­դը. այն թշնա­ման­քի պայ­ման­նե­րում, որ այ­սօր կա ԱՄՆ գոր­ծող եւ նախ­կին նա­խա­գա­հա­կան թի­մե­րի մի­ջեւ, նախ­կին­նե­րին դի­մե­լը ներ­կա­նե­րը կհա­մա­րեն դա­վա­ճա­նութ­յուն: Ու­րեմն, ինչ­քան վատ պետք է լի­նի Զե­լենս­կու վի­ճա­կը, որ ան­գամ նման ռիս­կը նրան չկանգ­նեց­նի:

Ի­րա­կա­նում վի­ճակն ի­րոք շատ ծանր է: Ա­րեւմտ­յան քա­րոզ­չա­մե­քե­նան շա­րու­նա­կում է բա­ռա­ցիո­րեն հո­ղին հա­վա­սա­րեց­նել Զե­լենս­կու «փու­չի­կը», ո­րը դեռ միայն վեր­ջերս էր այդ նույն քա­րոզ­չա­մե­քե­նան հա­մա­ռո­րեն փչում: Ա­վե­լին, դրա տակ ար­դեն սկսել է նկատ­վել Մոսկ­վա­յի հետ «տա­կից» պայ­մա­նա­վոր­վե­լու նյո­ւանս­ներ: Այս­պես, օ­րերս Զե­լենս­կուն բա­ցա­հայտ մե­ղադ­րանք հղվեց, թե հենց նրա ան­մի­ջա­կան հրա­մա­նով է ի­րա­կա­նաց­վել ռու­սա­կան «Հ­յու­սի­սա­յին հոսք-2» գա­զա­տա­րի պայ­թե­ցու­մը: Բո­լորն են հաս­կա­նում, որ դա ի­րոք ա­հա­բեկ­չա­կան հար­ձա­կում է, ո­րի հա­մար ինչ-որ մե­կը վաղ թե ուշ պա­տաս­խան տա­լու է: Ռուս­նե­րը մե­ղադ­րում են ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րին, եւ ե­թե ա­մե­րիկ­յան հա­տուկ ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րը ժա­մա­նա­կին այդ մե­ղադ­րանք­նե­րին հեգ­նան­քով էին նա­յում, հի­մա փոր­ձու­մ են այն թե­զը ա­ռաջ­նա­յին դարձ­նել, թե դա եւ Ռու­սաս­տա­նի տա­րած­քում մյուս հայտ­նի հար­ձա­կում­նե­րը Զե­լենս­կու գործն են, ի­րենք ո­րե­ւէ կապ չու­նեն, եւ չկա նաեւ ուկ­րաի­նա­կան հա­տուկ ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րի նկատ­մամբ վե­րահս­կո­ղութ­յուն: Իսկ նման տե­ղա­շար­ժերն ի­րա­տե­սա­կան են, ե­թե կան պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի գնա­լու ծրագ­րեր, բայց նաեւ անհ­րա­ժեշտ է մե­կի վրա բո­լոր մեղ­քե­րը «կոտ­րել»:

­Հա­ջորդ սուր խնդի­րը շա­րու­նա­կում է մնակ Զե­լենս­կու թի­մի եւ Ուկ­րաի­նա­յի գե­րա­գույն հրա­մա­նա­տար Զա­լուժ­նիի գլխա­վո­րութ­յամբ գե­նե­րա­լի­տե­տի մի­ջեւ միայն սրվող հա­կա­սութ­յուն­նե­րը: Այս դեպ­քում եւս «պատ­րույ­գը վա­ռեց» ա­րեւմտ­յան քա­րոզ­չա­մե­քե­նան: Մաս­նա­վո­րա­պես, Time-ը, հղում ա­նե­լով ուկ­րաի­նա­կան ղե­կա­վա­րութ­յան աղբ­յուր­նե­րին, գրել էր, որ ձմռա­նը «ա­վագ գե­նե­րալ­նե­րից մե­կը», ով պա­տաս­խա­նա­տու է Ուկ­րաի­նա­յի զին­ված ու­ժե­րի ձա­խող­ված հար­ձակ­ման հա­մար, «կա­զատ­վի աշ­խա­տան­քից եւ կկա­լա­նա­վոր­վի»։ Եվ ա­հա ուկ­րաի­նա­կան աղբ­յուր­ներն այս օ­րե­րին ակ­տի­վո­րեն խո­սում են այն մա­սին, որ Զա­լուժ­նիի թի­մի մի քա­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի եւ ան­ձամբ գե­րա­գույն հրա­մա­նա­տա­րին գործ­նա­կա­նում ար­դեն պատ­րաստ­վում են պաշ­տո­նանկ ա­նել, ո­րին, թե­րեւս, ան­մի­ջա­պես կհա­ջոր­դի կա­լան­քը: Ընդ ո­րում, այդ խո­սակ­ցութ­յու­ննե­րը ոչ թե միայն ԶԼՄ-նե­րի, այլ ար­դեն ուկ­րաի­նա­կան նախ­կին եւ ներ­կա պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մա­կար­դա­կով է: Իսկ այն, որ գե­նե­րալ­նե­րը, մեծ հա­վա­նա­կանութ­յամբ, նման ի­րա­վի­ճա­կում կգե­րա­դա­սեն ոչ թե հե­ռա­նալ, այլ Զե­լենս­կուն հե­ռաց­նել, դա եւս են­թադ­րե­լի է:

­Վեր­ջա­պես, այս­քա­նից զատ, աչ­քի ա­ռաջ ծան­րա­նում է նաեւ ռազ­մա­ճա­կա­տա­յին դրութ­յու­նը: Ավ­դեեւ­կա­յում աչ­քի ա­ռաջ ձե­ւա­վոր­վում է մի հսկա­յա­կան «կաթ­սա», որ­տեղ կա­րող է մնալ ուկ­րաի­նա­կան 30-40 հա­զա­րա­նոց կա­յա­զո­րը: Ռուս­ներն ակ­տի­վո­րեն հար­ձակ­վում են նաեւ ճա­կա­տա­յին գրե­թե բո­լոր ուղ­ղութ­յուն­նե­րով, ո­րը կան­խում է Ավ­դեեւ­կա գո­նե հնա­րա­վոր ռե­զերվ­նե­րը տե­ղա­շար­ժել՝ այլ ճա­կատ­նե­րը դա­տար­կե­լու հաշ­վին: Ու ե­թե «կաթ­սան» փակ­վի, դա մեկ բան կնշա­նա­կի. Զե­լենս­կին պետք է կա՛մ շատ ա­րագ քա­վութ­յան նո­խազ գտնի եւ երկ­րում ամ­բող­ջա­կան բռնա­պե­տութ­յուն հաս­տա­տի, որ կա­րո­ղա­նա ինքն ի­րեն փրկել: Կա՛մ պետք է կա­րո­ղա­նա հնա­րա­վո­րինս ա­րագ «թռնել», ու ե­թե չհա­ջող­վի, ողջ պա­տե­րազ­մի պա­տաս­խա­նատ­վութ­յու­նը հենց նրա վրա է մնա­լու:

­Կարճ ա­սած, կար­ծես թե Զե­լենս­կու վի­ճակն ի­րոք բա­նի նման չէ: Սա­կայն ա­ռանց նրան զո­հա­բե­րե­լու, Ուկ­րաի­նա­յում խա­ղա­ղութ­յան հաս­նե­լը կար­ծես թե ռեալ չէ: Չ­նա­յած, մեծ ար­ժեք չէ, կա­րե­լի է նաեւ հան­գիստ զո­հա­բե­րել, նա ան­գամ ա­րեւմտ­յան տե­րե­րին կար­ծես ար­դեն պետք չէ:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ