ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՆ «ԿԱՐՄԻՐ ՔԱ՞ՐՏ» ԵՔ ՑՈՒՅՑ ՏԱԼԻՍ. ԻՅԱ՜, ԻՐՈ՞Ք

­Նոր ա­ղետ­նե­րի ա­նոնս. Փա­շին­յա­նի հար­ցազ­րույ­ցի մե­սիջ­նե­րը,- այս­պես բնու­թագ­րեց քա­ղա­քա­կան մեկ­նա­բան Աբ­րա­համ Գաս­պար­յա­նը կա­պի­տուլ­յան­տի գար­շա­խո­սութ­յու­նը Հ1-ի ե­թե­րում: Մինչ Հան­րա­պե­տութ­յան հրա­պա­րա­կում հրա­վա­ռութ­յամբ խան­դա­վառ «տո­նում» էին Ար­ցա­խի ան­կու­մը, Նի­կո­լը, ռե­խը մինչև ա­կանջ­նե­րը լո­ճած, փոր­ձում էր «կար­միր քարտ» ցույց տալ Հա­յաս­տա­նին ու հա­յութ­յա­նը, Ար­ցա­խը ո­րա­կե­լով բեռ, ո­րը տաս­նամ­յակ­նե­րով խան­գա­րում էր ՀՀ անվ­տան­գութ­յա­նը:

ՆՈՐ ՌԵՊՐԵՍԻԱՆԵՐ` ԿՐԿՆԱԿԱՊԻՏՈՒԼՅԱՑԻԱՅԻՆ ԸՆԴԱՌԱՋ

Եվ մե­ղա­վոր հռչա­կեց բո­լոր նախ­կին­նե­րին, նաև ռուս­նե­րին` Պու­տի­նով հան­դերձ... Թե` ե­թե Պու­տի­նը Ղա­րա­բա­ղը Ադր­բե­ջան է հա­մա­րում, խեղճ Նի­կոլն ի՞նչ ա­նի: Նոր­մալ մար­դիկ մե­ծա­մա­սամբ չէին լսում գե­րա­գույն դա­վա­ճա­նի գար­շա­խո­սութ­յու­նը, որ­պես­զի սթրե­սի չեն­թարկ­վեն, զի դա հա­յա­խոս թուր­քի խո­սույթ էր ծայ­րե­ծայր: Իսկ պլեբ­սը հրճվում էր տո­նա­ծա­ռի տակ: Յա՜խք... 

­Զու­գա­հե­ռա­բար Ս­տե­փա­նա­կեր­տում հրճվան­քի սեանս էր տա­լիս Նի­կո­լի «կիրթ ու կա­ռու­ցո­ղա­կան ըն­կե­րը»` Իլ­հա­մը, ով մար­զա­դաշ­տում հետ­ևել է Ադր­բե­ջա­նի ֆուտ­բո­լա­յին գա­վա­թի ա­ռաջ­նութ­յան 1/8 եզ­րա­փակ­չի «Ղա­րա­բաղ»–MOIK ա­կումբ­նե­րի հան­դիպ­մա­նը։ «Չորս տա­րի ա­ռաջ այս մար­զա­դաշ­տում ո­մանք ա­սում էին, որ «Ղա­րա­բա­ղը Հա­յաս­տան է, և վերջ»։ Մենք նրանց ա­պա­ցու­ցե­ցինք, որ Ղա­րա­բաղն Ադր­բե­ջան է»,– ա­սել է մա­զու­թա­յին բռնա­պե­տը։ Նա հայ­տա­րա­րեց, որ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի ամ­բողջ տա­րած­քում ար­դեն տե­ղադր­ված են ադր­բե­ջա­նա­կան դրոշ­ներ. «Այ­սու­հետ այս հո­ղե­րի վրա հա­վերժ ծա­ծան­վե­լու է Ադր­բե­ջա­նի դրո­շը։ Մենք՝ ադր­բե­ջան­ցի­ներս, հա­վերժ կապ­րենք այս­տեղ»։

­Բայց ե­թե «հա­վերժ ապ­րող» եք, ա­պա ին­չո՞ւ եք այդ­քան կար­ևո­րում ու պա­հան­ջում, որ Հա­յաս­տա­նում եր­բեք չլի­նեն ռևան­շիս­տա­կան տրա­մադ­րութ­յուն­ներ: Եվ ին­չո՞ւ է Նի­կո­լը «պարգև­ա­ռատ» այց կա­տա­րում «շպիոն բռնե­լու» փո­խա­րեն «սա­տա­նա» և­ ընդ­դի­մա­դիր բռնող ԱԱԾ. «Նախ ու­զում եմ բո­լո­րիդ շնոր­հա­կա­լութ­յուն հայտ­նել կա­տար­ված և կա­տար­վող աշ­խա­տան­քի հա­մար: Ի­հար­կե, ինչ­պես բո­լո­րիս աշ­խա­տան­քը, Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յան աշ­խա­տանքն էլ ան­թե­րի չէ և չէր կա­րող լի­նել, բայց պի­տի ար­ձա­նագ­րեմ, որ, ընդ­հա­նուր առ­մամբ, Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յու­նը նա­խորդ տար­վա ըն­թաց­քում կա­տա­րել է անվ­տան­գութ­յունն ա­պա­հո­վե­լու իր առջև դրված խնդի­րը: Եվ այս ա­ռու­մով, մենք վստահ ենք, որ Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յան աշ­խա­տան­քի ո­րա­կը գնա­լով բա­րե­լավ­վում է, և­ ի­հար­կե, կա­ռա­վա­րութ­յունն ա­մեն կերպ քա­ջա­լե­րե­լու է այս գոր­ծըն­թա­ցը»:

­Կա­պի­տուլ­յանտն ընդգ­ծել է, որ Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յան ինս­տի­տու­ցիո­նալ հզո­րա­ցումն ա­ռաջ­նա­հեր­թութ­յուն է կա­ռա­վա­րութ­յան հա­մար: «Եվ Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յու­նը հաս­կա­նա­լիո­րեն այս ու­շադ­րութ­յան ի­մաս­տով ա­մեն­ևին էլ երկ­րոր­դա­կան տե­ղե­րում չէ, և տ­նօ­րենն ար­դեն նշեց՝ 2018 թվա­կա­նից ի վեր Ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան ծա­ռա­յութ­յան ֆի­նան­սա­վո­րումն, ըստ էութ­յան, ե­ռա­պատկ­վել է»: Բա­նա­կի ծախս չեն ե­ռա­պատ­կում, ե­ռա­պատ­կում են ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յա­նը զրո օ­գուտ տված «ա­բազ­նո­ցի» ֆի­նան­սա­վո­րու­մը, զի այն ռեպ­րե­սիվ մար­մին է և­ այժմ ի­րեն դրսևո­րում է որ­պես НКВД–ի լիար­ժեք շա­րու­նա­կութ­յուն:

Ա­սում են, թե այ­սօր քաղ­բան­տարկ­յալ Նա­րեկ Մալ­յանն ա­զատ է ար­ձակ­վե­լու դա­տա­րա­նի դահ­լի­ճից, զի նրա գոր­ծի` մա­տից ծծած լի­նելը ակն­հայտ է ան­գամ նի­կո­լա­կան դա­տա­րա­նին: Բայց փո­խա­րե­նը նոր թի­րախ են գտել` Եր­ևան քա­ղա­քի ընդ­հա­նուր ի­րա­վա­սութ­յան քրեա­կան դա­տա­րա­նը (դա­տա­վոր՝ Մ­նա­ցա­կան Մար­տի­րոս­յան) հա­սա­րա­կա­կան–քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ, «Հա­յաՔ­վե» քա­ղա­քա­ցիա­կան օ­րենսդ­րա­կան նա­խա­ձեռ­նութ­յան հա­մա­կար­գող Ա­վե­տիք Չա­լաբ­յա­նին մե­ղա­վոր ճա­նա­չեց և նա­խա­դե­պը չու­նե­ցող աբ­սուր­դա­յին ար­գելք դրեց նրա հան­րա­յին–քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեութ­յան վրա՝ պար­տա­վո­րեց­նե­լով 2 տա­րի 6 ամ­սով չկազ­մա­կեր­պել հա­վաք­ներ և չ­մաս­նակ­ցել դրանց։ Այս մա­սին նշված է «Հա­յաՔ­վե» քա­ղա­քա­ցիա­կան նա­խա­ձեռ­նութ­յան հա­մա­կար­գող խորհր­դի հայ­տա­րա­րութ­յան մեջ։ Պատ­կե­րաց­նո՞ւմ եք` մար­դուն ար­գե­լեն հան­րա­հա­վաք­նե­րը, ցույ­ցերն ու եր­թե­րը, դահ­լի­ճա­յին հա­վաք­նե­րը... Հա­վա­նա­բար, խուն­տան չի կա­րո­ղա­ցել նրան դարձ­նել ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­ներ պա­հան­ջող փո­ղո­ցային շարժ­ման կազ­մա­կեր­պիչ և հի­մա փաս­տա­ցի ընդ­հան­րա­պես ար­գե­լում է հա­սա­րա­կա­կան–քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեութ­յամբ զբաղ­վել...

Իսկ մի­գու­ցե Նի­կոլն իր «շուստ­րի գե­ղա­ցի» հա­լով նա­խա­դե՞պ է ստեղ­ծում, որ խուն­տա­յի դեմ պայ­քա­րող­նե­րի դեմ կի­րա­ռի ոչ թե բան­տար­կութ­յուն, այլ հան­րա­յին որ­ևէ գոր­ծու­նեութ­յան ար­գելք: Օ­րի­նակ, Ա­շոտ­յա­նի դեպ­քում բան­տը չծա­ռա­յեց լռեց­նե­լու գոր­ծիք, լայ­վե­րի փո­խա­րեն հի­մա նույն­քան սուր գրա­վոր խոսք է:

ԻՆՉԻՑ ԵՆ ԱՆՀԱՆԳԻՍՏ ԹՐՔԱԽՈՍ ԵՎ ՀԱՅԱԽՈՍ ԱԶԵՐԻՆԵՐԸ

Ա­լի­ևի պար­ծեն­կո­տութ­յու­նը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, քո­ղար­կում է մա­զու­թա­յին սուլ­թա­նա­տի ո­րո­շա­կի վա­խերն ու ան­հանգս­տութ­յու­նը: Թշ­նա­մու քայ­լե­րին և քա­րոզ­չութ­յա­նը մշտա­պես հետ­ևող «Պա­տիվ ու­նեմ» խմբակ­ցութ­յան պատ­գա­մա­վոր Տիգ­րան Աբ­րա­համ­յանն ար­ձա­նագ­րում է. «Ադր­բե­ջա­նա­կան հիմ­նա­կան քա­րոզ­չա­կան կա­նալ­նե­րից մե­կը, տար­բեր երկր­ներ ներ­կա­յաց­նող պրո­ֆե­սոր­նե­րի, փոր­ձա­գետ­նե­րի մաս­նակ­ցութ­յամբ ծա­վա­լուն նյութ է պատ­րաս­տել, որ­տեղ փոր­ձել է «վեր­լու­ծել» նա­խա­գահ Սերժ Սարգս­յա­նի` Ար­ցա­խի հար­ցով հնչեց­վող հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը: Ադր­բե­ջա­նին մտա­հո­գել է Ար­ցա­խի հար­ցով հնչող պա­հան­ջա­տի­րա­կան դիր­քո­րո­շու­մը, ո­րը որ­պես ռևան­շի հնա­րա­վո­րութ­յուն է դի­տարկ­վում: Այս հա­մա­տեքս­տում ադր­բե­ջա­նա­կան քա­րոզ­չա­կան մե­քե­նան փոր­ձել է «մեկ­նա­բա­նել» Սերժ Սարգս­յա­նի` Լե­հաս­տա­նի նո­րըն­տիր վար­չա­պետ Տուս­կին ուղղ­ված շնոր­հա­վո­րանք–ու­ղերձ­նե­րը, ո­րի տակ, ըստ ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի, սպառ­նա­լիք է թաքն­ված: Որ­քան էլ Ադր­բե­ջա­նը տար­բեր մի­ջազ­գա­յին ամ­բիոն­նե­րից հայ­տա­րա­րի, որ Ար­ցա­խի հար­ցը լուծ­ված կամ փակ­ված է, ակն­հայտ եր­ևում է, որ նա նույ­նիսկ իր հնչեց­րա­ծի մա­սով ան­հանգս­տութ­յուն­ներ ու­նի: Ա­յո՛, այ­սօր Ադր­բե­ջանը, ի դեմս Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նութ­յան, ու­նի գա­ղա­փա­րա­կան գոր­ծըն­կեր, հա­մա­խոհ, բայց դա միայն ժա­մա­նա­կա­վոր պա­տու­հան է Բաք­վի հա­մար, ո­րից վեր­ջինս փոր­ձում է ա­ռա­վե­լա­գույնս օգտ­վել»:

­Փաս­տո­րեն, թուր­քը գլխա­վոր ռևան­շիստ է հա­մա­րում ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գա­հին: Իսկ ինչ վե­րա­բե­րում է Բաք­վի «ժա­մա­նա­կա­վոր պա­տու­հա­նի» հա­յա­խոս պա­հա­պան Նի­կո­լին, կա­պի­տուլ­յան­տի՝ սե­փա­կան վա­խե­րից ու հա­վակ­նութ­յուն­նե­րից բխող աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան խա­ղը Հա­յաս­տա­նը կա­րող է դարձ­նել մի քա­նի հա­զար քա­ռա­կու­սի կի­լո­մետ­րա­նոց ռե­զեր­վա­ցիա: Քան­զի նա պատ­րաստ է ցան­կա­ցած զի­ջում­նե­րի, միայն թե պահ­պա­նի սե­փա­կան ա­թո­ռը: Սա­կայն Գե­ղար­քու­նի­քում ուր­վագծ­վեց սո­ցիա­լա­կան բուն­տի ուր­վա­կա­նը: Նո­րա­տու­սում ձկնորս­նե­րը, բա­ռիս բուն ի­մաս­տով, «գե­ղար­քու­նիք» ա­րե­ցին Նի­կո­լի և Դան­չի­կի սի­րե­լի պա­րեկ­նե­րին: Է՛լ, «հին և բա­րի» Մո­լո­տո­վի կոկ­տեյլ­ներ, է՛լ «տուր թե կտաս» շան, այ­սինքն` պա­րե­կի ճա­կա­տին, իսկ Ս­ևա­նի ջրե­րի վրա նրանք ձկնոր­սութ­յունն ար­գե­լող­նե­րի դեմ գոր­ծե­ցին ոչ պա­կաս արդ­յու­նա­վետ, քան Սո­մա­լիի ծո­վա­հեն­նե­րը:

Եվ հարկ է արձա­նագ­րել, որ չնա­յած շուրջ 30 ձեր­բա­կա­լութ­յուն­նե­րի, Ղա­զար­յան Վա­հի­կի «քաջն» ոս­տի­կան­ներն ու ոս­տի­կա­նա­կան զոր­քե­րը ա­ռանձ­նա­պես հա­ջո­ղութ­յան չհա­սան: Նո­րա­տու­սի «մար­տե­րի» թարմ հետ­քե­րով գյում­րե­ցի ի­րա­վա­պաշտ­պան Կա­րա­պետ Պո­ղոս­յա­նը նույ­նիսկ ա­նեկ­դոտ է մո­գո­նել. «Ու­րեմն էս պա­րեկ­նե­րը սու­զա­նա­վով մտնում են Ս­ևան ու ջրի տա­կից գնդա­կո­ծում Նո­րա­տու­սը:

­Մի քյա­վառ­ցի, քե­ֆը լավ գա­լիս նա­յում է, ա­սում է. 

— Յա, գյա՛, էս ի՞նչ են ա­նում:

­Թե բա` գնդա­կո­ծում են, ձև չու­նենք դե­մը առ­նե­լու:

— Յա, 2 շիշ օ­րաղ տվեք, խար­ցե­րը լու­ծեմ:

Գ­նում ա­րա­ղը բե­րում են, էս քյա­վառ­ցիս հան­վում, մտնում է ջու­րը, մի տաս րո­պե­ից կրա­կը դա­դա­րում է, նո­րա­տուս­ցիք զար­մա­ցած` հարց­նում են, թե ախ­պեր, էս ի՞նչ ա­րիր, որ հան­դարտ­վեց…

— Հեչ, մտա ջրի տակ, սու­զա­նա­վի դու­ռը ծե­ծե­ցի, էշ–էշ բա­ցին»:

Ա­նեկ­դո­տը` ա­նեկ­դոտ, սա­կայն սո­ցիա­լա­կան խնդիր­նե­րը գնա­լով ծան­րա­նում են, օ­րի­նակ, ՌԴ–ից ֆի­նան­սա­կան փո­խան­ցում­նե­րը 48 տո­կո­սով նվա­զել են: Իսկ ե­թե Նի­կո­լին իր թա­տե­րա­կա­նաց­ված ռու­սա­ֆո­բիա­յով հա­ջող­վի հաս­նել Մոսկ­վա­յի կող­մից պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի կի­րառ­մա­նը, ա­պա ա­ռանց ապ­րուս­տի մի­ջո­ցի մնա­ցած բազ­մա­հա­զար քա­ղա­քա­ցի­նե­րը կլի­նեն ոչ պա­կաս գա­զա­զած, քան նո­րա­տուս­ցի­նե­րը կամ ծո­վագ­յուղ­ցի­նե­րը: Սո­ված և գա­զա­զած քա­ղա­քա­ցի­նե­րի դեմ ոչ մի ոս­տի­կա­նութ­յուն չի օգ­նի: Այն­պես որ, թող ՔՊ–ն նա­յի պա­րեկ­նե­րին և­ ի­րեն խղճա...

Ի դեպ, Եր­ևա­նում էլ ա­վա­գա­նու «Մայր Հա­յաս­տան» խմբակ­ցութ­յու­նը շա­րու­նա­կում է «Ո՛չ թա­լա­նին» կար­գա­խո­սով բո­ղո­քի և­ ի­րա­զեկ­ման ակ­ցիա­նե­րը, և դեկ­տեմ­բե­րի 26–ին պատ­րաստ­վում են շրջա­փա­կել քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը... Բայց հի­շենք, թե քա­նի ժո­ղովր­դա­կան ընդվ­զում­ներ է «փչաց­րել» Անդ­րա­նիկ Թ­ևան­յա­նը: Արդ­յո՞ք սրա­նով կան­խավ «գո­լոր­շի բաց թող­նե­լ» չի ար­վում: Թե չէ սո­ցիա­լա­կան ընդվ­զու­մը մայ­րա­քա­ղա­քում լրիվ կդառ­նա կա­պի­տուլ­յան­տա­կան խուն­տա­յի վեր­ջը:

­Նի­կոլն ու­նի ըն­դա­մե­նը եր­կու մի­ջոց` դրա դեմն առ­նե­լու: Մե­կը` ա­մեն կերպ ա­նել, որ մար­դիկ «ոտ­քե­րով քվեար­կեն» և­ ար­տա­գաղ­թեն, երկ­րոր­դը` կազ­մա­կերպ­ված ձևով «գո­լոր­շի բաց թող­նել»: Ռեպ­րե­սիվ մի­ջոց­նե­րը հաս­տատ աշ­խա­տող չեն, և կա­պի­տուլ­յան­տը դա լավ գի­տի:

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ