Հավատացեք` կյանքում բարդ բան չկա, առողջ եք, ողջ եք, ուրեմն՝ լուծում կա. վերջին հրաժեշտն Արմինե Ճաղարյանին

Մի լույս էլ վառվեց երկնակամարում… Իր վարակիչ ժպիտով հեռուստադիտողին ամեն առավոտ ասաց «Բարեւ, Երկիր», ապա վերցրեց ճամպրուկն ու բացահայտեց աշխարհն իր հեղինակային նախագծով եւ ինչպես կարողանում էր իր կյանքը յուրահատուկ ու խենթ դարձնել, այնպես էլ ոչ սովորական ձեւով ամփոփեց այն՝ մարտնչելով Դեբետի խենթ ու խելառ ալիքների դեմ: Ասում էր՝ «Նորմալ լողալ պետք է սովորեմ, թե չէ այս ծովերն ինչքա՞ն կարող են ինձ հանդուրժել», բայց օտար ափերի ծովերն ավելի հանդուրժող էին, քան հայրենի անողոք գետերը: Ինչպես Թումանյանը կասեր. «Լո՜ւռ են ձորերը, լո՜ւռ են ահռելի, դուշման Դեբեդն է մենակ մռնչում»։

Վերջին հրաժեշտը տվեցինք հաղորդավարուհի ԱՐՄԻՆԵ ՃԱՂԱՐՅԱՆԻՆ՝ իր շուրջ ամենուր լույս սփռող, պահն ապրել ու վայելել սովորեցնող լուսե անհատականությանը: Կորուստն այնքան մեծ էր, անսպասելի ու ցավոտ, որ երկինքն էլ չդիմացավ ու արցունք թափեց ամենքիս հետ՝ ճանապարհ դնելով դեպի հավերժություն:

«Իրավունքի» հետ հարցազրույցներից մեկում խոսելով ժամանակին իր Ֆրանսիա տեղափոխվելու մասին՝ Ա. Ճաղարյանը նշել էր, որ «միշտ ծարավ է նոր բացահայտումների»:

«Գնացի մի մտքով՝ ե՞րբ, եթե ոչ հիմա: Ինչ ինձ տվեց մեկ տարին Ֆրանսիայում՝ բացի այն, որ 24 տարեկանում մեկ տարվա մեջ մի ամբողջ լեզու սովորեցի, երեւի, այդ մեկ տարվա մեջ խտացրած մի տասը տարվա կյանք ապրեցի: Վերարժեւորեցի այն, ինչ ունեմ այստեղ՝ սկսած մտերիմներից, ընկերներից, կարիերայից մինչեւ սեփական քաղաքի էներգիան, որն անփոխարինելի է, առանց որի նյարդերդ լարած սպառում ես քո ներքին էներգիան ու չես կարողանում ստանալ փոխարենը ոչ մի տեղից՝ ո´չ անծայր ծովից, ո´չ շքեղ, բայց օտար բնությունից: Սկսեցի բացարձակ այլ կերպ նայել մեզ՝ հայերիս, որոնք դրսում այնքան ուրիշ կերպ են դրսեւորվում… Որոշ դեպքերում ափսոսում ես, որ այսինչ երիտասարդ հանճարը հիմա մեզ համար չի սպառում իր ներուժը ու տաղանդն, այլ օտարի, բայց բազմակի անգամ շատ է միջակությունը, այստեղ մենք մեր փափուկ կղզյակների մեջ փակված հաճախ չենք ուզում հայի այդ ճղճիմ դրսեւորումները նկատել», - ասում էր Արմինեն:

Անդրադառնալով հեռուստատեսություն վերադարձին՝ իրեն բնորոշ անկեղծությամբ պատասխանել էր, որ հեռուստաեթերն, ուղղակի, թմրանյութ է, ու սա կարող են հասկանալ միայն եթերի մարդիկ: Բայց լինելով եթերի մարդ՝ երբեք չմեծամտացավ, չտառապեց «աստղային հիվանդությամբ»՝ այնպիսին էր, ինչպես կար՝ միեւնույն ժամանակ, շատ լավ գիտակցելով, որ լավագույնների շարքում է, ինչ էլ ձեռնարկի: Դրա համար էլ անգամ Ձյունանուշին իրեն մրցակից չէր համարում ու կատակում էր. «Ինչպես կարող եմ ինձ մրցակից համարել մի կնոջ կերպարի, ով մեկ գիշերվա համար է՝ հայտնվում է ու անհետանում եւ երբեք չի մեծանում»:

Արմինեն անվերապահ հավատում էր հրաշքներին եւ պնդում, որ հրաշքների մասին իրեն չի կարելի հարց տալ. «Հրաշքները դրանք իմ թուլությունն են, նրանք անընդհատ իրականանում են: Բայց Ձմեռ Պապը, եթե նասկի ու մանդարին բաժանելուց բացի՝ լուրջ բաներով էլ է զբաղվում, պետք է խաղաղություն ուզեմ: Երբ այն կա, չենք նկատում, բայց չէ որ յուրաքանչյուրս այնքան մոտ, մեր ծոծորակին զգացինք պատերազմի շունչը: Մեր տղաներին ուժ ու կորով: Անկեղծ եմ ասում՝ նրանք ուրիշ են՝ անփոխարինելի»:

Ինքն էլ ուրիշ էր ու անփոխարինելի եւ այսօր հեռուստադիտողին հղած նրա մաղթանքները դարձել են հենց անփոխարինելի մասունք՝ սիրված հաղորդավարուհու կողմից:

«Չեք հավատա, բայց պետք է սեր մաղթեմ: Բարություն, ներելու ուժ ու լայն-լայն մտահորիզոն, հավատացեք բարդ բան կյանքում չկա, առողջ եք, ողջ եք, ուրեմն՝ լուծում կա: Դեռ չեմ ունեցել մի երազանք, որ անկատար է մնացել, վախենալու բան է, եթե մի բան չունեմ հիմա, ուրեմն՝ իմ ցանկությունը սխալ ձեւակերպելու հետեւանքն է: Այս տարի պետք է վերջապես սովորեմ ճիշտ բաներ երազել, ինչն էլ ձեզ եմ մաղթում: Ամեն ինչ ղեկավարվում է մեր գլխից ու ընթացք է տրվում մեր լեզվով: Մի´ ասեք վատ բառեր, մի´ մտածեք վատ բաներ ու կտեսնեք, ինչպես ամեն ինչ իր տեղը կընկնի», - այսպիսին էր Արմինե Ճաղարյանի ապրելու բանաձեւը:

Հիշատակն արդարոց օրհնությամբ եղիցի…

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Ոնց խոզը տուռնիկից, դուք նույնքան՝ եկեղեցու կանոններից. Արմինե Սնդոյան Եվրոպայից Հայաստանին մատակարարվող ոչ մահաբեր զենքը մեզ նման մարդկանց ծեծելու համար է. Ադիբեկյան Կապիկություն անելը, Կապան-Երեւան թռիչքի տեսքով, համարում եմ մեծ արկածախնդրություն. Ճաղարյան Ես կտանեմ Ռաուլին դպրոց, իսկ հայրիկը Մարիկային` քոլեջ. ինչպես է սկսվել սեպտեմբերի 1-ը Կարինա Դանելյանի ընտանիքում Ինձ համար երջանկությունը` խղճի հանգստությունն է. ԱՐՄԻՆԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ