Ում ինչ ցույց տվեց Պուտինի աղմուկ հանած հարցազրույցը

Այն, որ վեր­ջին օ­րե­րին ողջ «քա­ղա­քա­կիր­թ» աշ­խար­հը կառլ­սո­նա­ցա­վով է տա­ռա­պում, ան­զեն աչ­քով էլ է տե­սա­նե­լի: Պու­տի­նից հար­ցազ­րույց վերց­նե­լու հա­մար ա­մե­րի­կա­ցի լրագ­րո­ղին մե­ղադ­րում են բո­լոր հնա­րա­վոր եւ անհ­նար մեղ­քե­րի մեջ: Հիմ­նա­կան­ներն են` Կառլ­սո­նը Պու­տի­նի «ա­գենտն» է, կամ մյու­սը` Կառլ­սո­նը ա­մե­րիկ­յան հան­րա­պե­տա­կան­նե­րի «ա­գենտն» է, հա­տուկ այդ նպա­տա­կով ու­ղար­կել են Մոսկ­վա` Պու­տի­նի տրա­մադ­րութ­յու­նն­երը ճշտե­լու հա­մար: Դե, «դա­վա­ճան» կամ «սրի­կան» ար­դեն մանր-մու­նր բա­ներ են:

«ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՖԵՆՈՄԵՆ»

­Բայց ա­սել, թե այդ հար­ցազ­րույ­ցում Պու­տինն ինչ-որ ար­տա­սո­վոր մտքեր հնչեց­րեց, սխալ կլի­ներ: Նա հան­րա­գու­մա­րի բե­րեց այն ա­մե­նը, ո­րի մա­սին թե´ ին­քը, թե´ ռու­սա­կան տար­բեր պաշ­տոն­յա­ներ խո­սել են բազ­միցս, այդ թվում` ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մից ա­ռաջ, դրա մեկ­նար­կա­յին փու­լում, դրա­նից հե­տո: Ու թե ին­չու են այդ նույն մտքե­րը նաեւ Կառլ­սո­նի հետ հար­ցազ­րույ­ցում հնչեց­նե­լիս այս­պես ի­րար խառն­վել ա­րեւմտ­յան է­լի­տա­նե­րը, ի­րոք էա­կան հարց է:

­Նախ նկա­տենք. ա­րեւմտ­յան այդ ա­ժիո­տա­ժը սկսվեց ար­դեն այն պա­հին, երբ հայտ­նի դար­ձավ, որ Թա­քեր Կառլ­սո­նը Մոսկ­վա­յում է, եւ էա­պես շի­կա­ցավ, երբ հայտ­նի դար­ձավ, որ նրան ըն­դու­նել է Պու­տի­նը: Ար­դեն այդ փու­լում ակն­հայտ դար­ձավ, թե Պու­տի­նի խոս­քը որ­քան սպաս­ված էր ա­րեւմտ­յան հան­րութ­յան հա­մար, որն էլ հիմ­նա­վո­րեց հար­ցազ­րույ­ցի հրա­պա­րա­կու­մը. պաշ­տո­նա­պես` 250 մի­լիո­նի կար­գի դի­տում­ներ, ոչ պաշ­տո­նա­պես, այդ թի­վը պետք է ան­գամ­նե­րով բազ­մա­պատ­կել: Միան­գա­մայն տե­ղին էր ֆ­րան­սիա­կան «Պատ­րիոտ» կու­սակ­ցութ­յան ա­ռաջ­նորդ Ֆ­լո­րիան Ֆի­լի­պո­յի բնո­րո­շու­մը. «Պու­տի­նի հար­ցազ­րույ­ցը Կառլ­սո­նի հետ հա­մաշ­խար­հա­յին ֆե­նո­մեն է: ՆԱՏՕ-ի երկր­նե­րի հա­մա­կար­գը եւ նրանց բո­լոր լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի խմբա­գիր­նե­րը մեծ ապ­տակ ստա­ցան»: Իսկ ա­հա ա­մե­րիկ­յան մի շարք շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցի­ներ այն հա­մա­րում են վեր­ջին տաս­նամ­յակ­նե­րի, ան­գամ` դա­րի հար­ցազ­րույց:  Հա­մե­մա­տե­լու հա­մար` միայն ար­տա­ռոց դեպ­քե­րում է, որ ա­րեւմտ­յան ցան­կա­ցած լի­դե­րի հետ եր­կար տի­րա­ժա­վոր­ված հար­ցազ­րույց­ներն ու­նե­նում են մի­լիո­նին հաս­նող դի­տում­ներ, այն էլ`գեր­հա­րուստ եւ գեր­հա­գեց­ված լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րում: Ու հի­մա խնդրեմ` հեր­իք չէ, որ ինչ-որ միայ­նակ լրագ­րող կա­րող է ճեղ­քել հոծ պաշտ­պա­նութ­յու­նը, հաս­նել Մոսկ­վա եւ խո­սել ա­րեւմտ­յան քա­րոզ­չա­կան հա­մա­կար­գի կող­մից ա­մեն օր ժա­մե­րով պար­սա­վան­քի են­թարկ­վող Պու­տի­նի հետ, դեռ մի քա­նի հար­յուր մի­լիոն մարդ պատ­րաս­տա­կա­մո­րեն, սպա­սու­մով դի­տում է Ա­րեւ­մուտ­քի կող­մից թիվ 1 թշնա­մի հռչակ­ված Պու­տի­նի եր­կա­րա­շունչ եւ ան­գամ դրա­նով հան­դերձ` ան­թե­րի խոս­քը: Այ­սինքն, ա­րեւմտ­յան քա­րոզ­չա­կան մե­քե­նա­յի վրա դրված հար­յու­րա­վոր մի­լիարդ­ներն ի­րենց չեն ար­դա­րաց­նում, եւ դա ար­դեն իսկ ա­րեւմտ­յան է­լի­տա­նե­րին ծայ­րա­հե­ղո­րեն նյար­դայ­նաց­նե­լու լուրջ պատ­ճառ է:

­Հա­ջոր­դը. նվա­զա­գույ­նը, որ այս վի­ճա­կում կա­նի, օ­րի­նակ, շար­քա­յին ա­մե­րի­կա­ցին, դա Պու­տի­նի ե­լույ­թը Բայ­դե­նի` հա­զիվ մի քա­նի բառ ի­րար կա­պե­լով, այն էլ` անց­յալն ու ներ­կան, ան­գամ իր մեր­ձա­վոր­նե­րին ի­րար խառ­նող խոս­քի հետ հա­մե­մա­տումն է: Իսկ նման հա­մե­մա­տութ­յու­նից հե­տո դժվար չէ հաս­կա­նալ, թե, ան­կախ Պու­տի­նի խոս­քի բուն ի­մաս­տի մա­սին տրա­մադ­րութ­յու­նից, ինչ դիր­քո­րո­շում կու­նե­նա այդ շար­քա­յին ա­մե­րի­կա­ցին կրկին նա­խա­գահ դառ­նալ ցան­կա­ցող Բայ­դե­նի մա­սին: Այ­սինքն, տրա­մա­բա­նութ­յու­նը, թե տե­սեք, ռուս­ներն ինչ կար­գի նա­խա­գահ ու­նեն, մենք ինչ կար­գի ա­վե­րակ, դա­տե­լով սոց­ցան­ցե­րի ռեակ­ցիա­յից, դառ­նում է գե­րիշ­խող: Կո­պիտ ա­սած, շար­քա­յին ա­մե­րի­կա­ցին, որ­պես նա­խա­գահ, ցան­կա­նում է իր Պու­տինն ու­նե­նալ, եւ փնտրտու­քը շատ տա­տան­վող­նե­րի հա­յաց­քը սկսել է ուղ­ղել նման միակ ռեալ թեկ­նա­ծո­ւի` Թ­րամ­փի ուղ­ղութ­յամբ: Այ­սինքն, որ Պու­տի­նի այս ե­լույթն էա­կան ազ­դե­ցութ­յուն է ու­նե­նա­լու ա­մե­րիկ­յան սպաս­վող ընտ­րութ­յուն­նե­րի վրա, գո­նե այս պա­հի դրութ­յամբ միան­շա­նակ է: Կառլ­սո­նի ա­ռա­քե­լութ­յան հիմ­քում կա՞ր «տա­կից» Թ­րամ­փին օգ­նե­լու տես­լա­կա­նը, ին­քը կի­մա­նա: Բայց որ փաս­տա­ցի հսկա­յա­կան օ­գուտ տվեց, եւ ըստ այդմ` պա­տա­հա­կան չէր, որ թրամփ­յան դաշտն ակ­տի­վո­րեն օգ­նեց Պու­տի­նի ե­լույ­թի տի­րա­ժա­վոր­մա­նը, դա փաստ է: Եվ այս փաս­տը, ի­հար­կե, ա­րեւմտ­յան ուլտ­րա­լի­բե­րալ է­լի­տա­նե­րի հա­մար ծայ­րա­հեղ վտան­գա­վոր ազ­դակ էր:

ՈՒԿՐԱԻՆԱԿԱՆ ՈՒՂՂՈՒԹՅՈՒՆԸ

­Հաս­կա­նա­լի է, որ Պու­տի­նի նման հար­ցազ­րույ­ցը չէր կա­րող հիմ­քում նաեւ խո­րը աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­մաստ չպա­րու­նա­կեր, բնա­կա­նա­բար, ա­ռա­ջին հեր­թին ուկ­րաի­նա­կան ուղղ­վա­ծութ­յամբ: Այս ա­ռու­մով փաս­տը, որ նման հար­ցազ­րույց տե­ղի ու­նե­ցավ այն պա­հին, երբ ռու­սա­կան բա­նակն ակ­տիվ հար­ձա­կում­նե­րի մեջ է ուկ­րաի­նա­կան գործ­նա­կա­նում ողջ ճա­կա­տա­յին գծով մեկ, իսկ ա­մե­նաա­ռանց­քա­յին հատ­վա­ծում՝ Ավ­դեեւ­կա­յում մոտ է հեր­թա­կան «կաթ­սան» ստեղ­ծե­լուն, ի­հար­կե, չէր կա­րող պա­տա­հա­կան լի­նել: Նաեւ, որ հար­ցազ­րույ­ցին զու­գա­հեռ` Զե­լենս­կին պաշ­տո­նանկ ա­րեց Ուկ­րաի­նա­յի գլխա­վոր հրա­մա­նա­տար Զա­լուժ­նիին, նրա մեր­ձա­վոր­նե­րին, այդ թվում՝ Գլ­խա­վոր շտա­բի պե­տին, իր հեր­թին է բա­ցա­ռում պա­տա­հա­կա­նութ­յու­նը:

Այս պա­հին ու­նենք նման պատ­կեր: Զե­լենս­կին վեր­ջա­պես պաշ­տո­նից ա­զա­տեց  Զա­լուժ­նիին, ընդ ո­րում, ա­ռանց ո­րե­ւէ հիմ­նա­վոր­ման, ա­վե­լին՝ ար­դեն նախ­կին գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տա­րին երկ­րի հե­րո­սի կո­չում տա­լով: Զա­լուժ­նին, թեեւ ա­ռա­ջին հա­յաց­քից չդի­մադ­րեց, բայց ակն­հայ­տո­րեն այդ պաշ­տո­նան­կությ­ունն այս պա­հին հենց ի­րեն էր պետք, իսկ Զե­լենս­կին դրա­նով ըն­դա­մե­նը խո­րա­ցավ իր իսկ ձեռ­քով փոր­ված փո­սում: Նախ, այս պա­հին ռու­սա­կան ու­ժերն ար­դեն գործ­նա­կա­նում Ավ­դեեւ­կան բա­ժա­նել են եր­կու մա­սի, ին­չը նաեւ ա­րեւմտ­յան աղբ­յուր­ներն են հաս­տա­տում: Օ­րի­նակ` Bild-ը ե­րեկ ներ­կա­յաց­րեց նա­խօ­րեի գի­շեր­վա դրութ­յամբ պատ­կե­րը. «Ռու­սա­կան բա­նա­կը հա­վա­նա­բար կտրել է Ավ­դիեւ­կա­յի հյու­սիս-ա­րեւ­մուտ­քում գտնվող եր­կա­թու­ղին, Ուկ­րաի­նա­յի զին­ված ու­ժե­րը շու­տով կկորց­նեն քա­ղա­քի հա­րա­վը»: Սա նշա­նա­կում է, որ ռու­սա­կան ու­ժերն Ավ­դեեւ­կա­յի կենտ­րոն եւ հա­րավ տա­նող ուկ­րաի­նա­կան մա­տա­կա­րա­րում­նե­րի միակ՝ «կյան­քի ճա­նա­պար­հից» մեկ-եր­կու շենք այն կողմ են (հնա­րա­վոր է, որ այս պա­հին ճա­նա­պարհն ար­դեն փաս­տա­ցի փակ է): Իսկ այդ դեպ­քում Ավ­դեեւ­կա­յի հիմ­նա­կան՝ կենտ­րո­նա­կան եւ հա­րա­վա­յին հատ­վա­ծի ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րը մնա­լու են շրջա­փակման մեջ՝ սպա­սե­լի հե­տե­ւան­քով հան­դերձ: Զա­լուժ­նիին փո­խա­րի­նած Սի­րիս­կին (ո­րի ծնող­ներն ու եղ­բայ­րը Ռու­սաս­տա­նում են, իսկ Ավստ­րա­լիա­յում բնակ­վող ու ռուս պատ­րիոտ ներ­կա­յա­ցող սե­փա­կան որ­դին տա­կանք է ան­վա­նում), ով հայտ­նի է «մսա­գործ» մա­կա­նու­նով եւ աչ­քի է ըն­կել Բախ­մու­տը, դրա­նից ա­ռաջ էլ՝ 2014թ.-ին Դե­բալ­ցե­ւոն հանձ­նե­լով եւ ուկ­րաի­նա­կան զին­վոր­նե­րին կո­տո­րա­ծի մատ­նե­լով, հի­մա եւս բո­լոր ե­ղած-չե­ղած ռե­զերվ­նե­րը նե­տում է Ավ­դեեւ­կա: Դ­րա­նով, ըստ փոր­ձա­գետ­նե­րի, հեր­թա­կան «մսա­ղացն» է սար­քում ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րի հա­մար, ա­պա նաեւ դա­տար­կում է մյուս հատ­ված­նե­րը, որ­տեղ ռուս­նե­րը կտրուկ ակ­տի­վաց­րել են հար­ձա­կու­մը: Ին­չի՞ կհաս­նի Զե­լենս­կու հրա­հանգ­նե­րով գոր­ծող Սիրս­կին, նույն չե­զոք փոր­ձա­գետ­նե­րը ուկ­րաի­նա­կան կող­մի հա­մար ծայ­րա­հեղ մռայլ պատ­կեր են կան­խա­տե­սում: Փո­խա­րե­նը, պաշ­տո­նան­կութ­յամբ Զա­լուժ­նին գլուխն ա­զա­տեց այդ պար­տութ­յուն­նե­րից եւ Ավ­դեեւ­կա­յի կորս­տի դեպ­քում կա­րող է հան­գիստ ա­սել՝ բա ե­թե ինձ չհա­նեին, այդ­պե՞ս կլի­ներ: Տե­սա՞ք, թե Զե­լենս­կին ինչ ա­րեց: Արդ­յուն­քում, ան­գամ ուկ­րաի­նա­կան քա­ջա­տեղ­յակ աղբ­յուրներն են այս­պես գնա­հա­տում Զա­լուժ­նիից ա­զատ­վե­լու` Զե­լենս­կու ո­րոշ­ու­մը. «Նա­խա­գա­հա­կան ա­պա­րա­տի մեր աղբ­յու­րը հայտ­նում է, որ Զե­լենս­կին ճա­կա­տագ­րա­կան սխալ է թույլ տվել՝ Գե­րա­գույն գլխա­վոր հրա­մա­նա­տար Զա­լուժ­նիին պաշ­տո­նանկ ա­նե­լով: Ա­յո, նա ի­րա­վի­ճա­կա­յին ամ­րապն­դեց իր քա­ղա­քա­կան ազ­դե­ցութ­յու­նը բա­նա­կում եւ հե­ռաց­րեց մրցակ­ցին, բայց իր հա­մար հա­նեց միակ ֆի­գու­րա­յին, ո­րի վրա կա­րող էր թող­նել պա­տաս­խա­նատ­վութ­յու­նը ռազ­մա­ճա­կա­տում պար­տութ­յուն­նե­րի դեպ­քում: Սիրս­կին, բո­լո­րը հաս­կա­նում են, որ ըն­դա­մե­նը Զե­լենս­կու կա­մա­կա­տարն է, այ­սինքն` բո­լոր պար­տութ­յու­ննե­րը կվե­րագր­վեն ոչ թե նոր գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տա­րին, այլ ան­ձամբ նա­խա­գա­հին: Բա­ցի այդ, Զե­լենս­կին ընդ­դի­մութ­յա­նը հնա­րա­վո­րութ­յուն տվեց խո­սել լիա­կա­տար դիկ­տա­տու­րա­յի մա­սին, ո­րը չի հա­պա­ղի փոր­ձար­կել փո­ղո­ցա­յին ցույ­ցե­րի սխե­ման… Ճիշտ է, Վա­շինգ­տո­նը պաշ­տո­նա­պես դեմ չար­տա­հայտ­վեց Զա­լուժ­նիի ա­զատ­մա­նը, բայց նաեւ կողմ չէր: Ողջ պա­տաս­խա­նատ­վութ­յունն ԱՄՆ-ն թո­ղեց Զե­լենս­կու վրա, եւ հենց այն պա­հին, երբ Զե­լենս­կին ար­դեն չէր կա­րող Զա­լուժ­նիին չա­զա­տել. դա կըն­կալ­վեր, որ­պես նրա թու­լութ­յան նշան` իր դեմ հա­նե­լով ողջ ընդ­դի­մութ­յա­նը եւ զին­վո­րա­կա­նութ­յա­նը: Ս­խա­լը նա թույլ տվեց ի սկզբա­նե, երբ չդի­մա­նա­լով, հան­րա­յին ըն­թացք տվեց Զա­լուժ­նիին ա­զա­տե­լու լու­րե­րին: Արդ­յուն­քում, Վա­շինգ­տո­նը հի­մա հենց Զե­լենս­կուն էլ կմե­ղադ­րի ա­մեն ին­չի հա­մար»:

ՉԻՆԱԿԱՆ ՆՈՐ ՏԱՐԻՆ ՄՈՍԿՎԱՅՈՒՄ

Ա­հա այս ի­րա­վի­ճա­կին էլ գու­մար­վեց Պու­տի­նի հար­ցազ­րույ­ցը, ո­րով ՌԴ նա­խա­գա­հը ա­րեւմտ­յան մի հսկա­յա­կան լսա­րա­նի հա­մար նկա­րագ­րեց ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի բո­լո­րո­վին այլ պատ­կեր: Ընդ ո­րում, նկա­րագ­րեց միան­գա­մայն ինք­նավս­տահ տո­նով եւ ա­ռաջ տա­նե­լով այն թե­զը, որ թեեւ Մոսկ­վան ո­րե­ւէ միտք չու­նի նույն ա­րեւմտ­յան աշ­խար­հին հար­վա­ծել, բայց միան­շա­նակ կպա­տաս­խա­նի, ե­թե այդ ա­րեւմտ­յան աշ­խար­հի լի­դեր­նե­րը ո­րո­շեն, որ ի­րենց վրա են հար­ձակ­վե­լու: Ու երբ այդ ինք­նավս­տահ տո­նից զատ, Պու­տի­նի նման ռեակ­ցիա­յի հիմ­քում դրված են նաեւ հա­զա­րա­վոր մի­ջու­կա­յին մար­տագլ­խիկ­ներ, ա­պա նման մե­սի­ջից հե­տո սե­փա­կան լի­դեր­նե­րին ուղղ­ված ա­րեւմտ­յան հան­րա­յին ճնշում­նե­րը պետք է որ բազ­մա­պատկ­վեն:

Ա­ռա­վել եւս, որ այս ա­մե­նից զատ, Մոսկ­վա­յում այս տա­րի ա­ռա­ջին ան­գամ մի ա­ռանձ­նա­կի ճո­խութ­յամբ նշվեց չի­նա­կան նոր տա­րին: Ու սա իր հեր­թին էր միան­գա­մայն ցցուն ակ­նարկ, որ այս գլո­բալ պայ­քա­րում Մոսկ­վան ա­մե­նե­ւին էլ միայ­նակ չէ:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ