Ռեւանշ եւ վրեժ լինելո՛ւ է. ազգային համախմբման երթ` դեպի Եռաբլուր
ՆերքաղաքականՈչինչ չի մոռացվել, մենք տեր ենք մեր հաղթանակներին եւ վերադարձ հայկական Արցախ լինելու է: Սա է այսօր` փետրվարի 20-ին, կայանալիք ազգային համախմբման ակցիայի հիմնական մեսիջն ուղղված` ոչ միայն Ադրբեջանին եւ Թուրքիային, այլ ամբողջ աշխարհին, որի վերաբերյալ կոչով է հանդես եկել «Համահայկական ազգային պետականություն» կուսակցության նախագահ ԱՐԹՈՒՐ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ: Նա հորդորում է այս կերպ նշել Արցախյան շարժման տարեդարձը: «Իրավունքի» հետ զրույցում Ա. Վարդանյանը շեշտեց, որ ակցիան քաղաքական չէ, սա ո՛չ ցույց է, ո՛չ հանրահավաք, այլ` հիշողության, վերադարձի եւ վերածննդի կայծ:
— Այսօր խորհրդանշական եւ մեզ համար սրբազան օր է, եւ մենք կոչ ենք արել, որպեսզի ովքեր կցանկանան, այցելեն Եռաբլուր` մեր հաղթանակած տղաների շիրիմներին: Մենք պետք է ցույց տանք թշնամուն, որ չենք համակարպվել, չենք հանձնվել, պարտված ազգ չենք եւ դեմ ենք այն քաղաքականությանը, որը ներկայումս իրականացվում է: Հստակ պետք է ցույց տանք, որ մենք Նիկոլը չենք, եւ ինչ խոսում եւ պայմանավորվում են նրա հետ, մեր ժողովրդի անունից չէ՛, իսկ ռեւանշ եւ վրեժ միանշանակ լինելու է: Ասեմ, որ շատերն են ցանկություն հայտնել, որ միասնաբար բարձրանանք Եռաբլուր եւ հարգանքի տուրք մատուցենք: Եվ այնպես չէ, որ ասելու ենք այսինչ ժամին այսինչ տեղում հավաքվում ենք: Ովքեր կցանկանան, թող առավոտյան գնան, ովքեր կուզեն, թող երեկոյան բարձրանան, բայց թող այդ երթն ամբողջ օրը լինի շարունակական: Սա պետք է անենք ոչ միայն ի ցույց Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի, այլ նաեւ աշխարհի` ասելով, որ մենք կա՛նք, չե՛նք մոռանում, չե՛նք ուրանում մեր տղերքի արածը, եւ այն ունենալու է շարունակություն: Մենք անպայման վերադառնալու ենք Արցախ:
— Փաստորեն, ինչպես ապրիլի 24-ին ժողովուրդը բարձրանում է դեպի Ծիծեռնակաբերդ, այդպես էլ այսօր լուռ երթը շարժվելու է դեպի Եռաբլո՞ւր:
— Ապրիլի 24-ին մենք ոգեկոչում ենք մեր անմեղ նահատակների հիշատակը, իսկ այսօր նշում ենք մեր հաղթանակի սկիզբը: Ասեմ, որ ինքս, առանց պաստառների, առանց քաղաքական լոզունգների, ժամը` 18:00-19:00-ն ընկած հատվածում գնալու եմ Եռաբլուր եւ առաջին հերթին հորս` Վալերիկ Վարդանյանի գերեզմանին մոմ վառեմ, խունկ ծխեմ: Եկեք այսօր նախ խնկարկենք մեզ հաղթանակ նվիրած տղերքի հիշատակը, ապա 44-օրյա պատերազմի ժամանակ այդ հաղթանակը պաշտպանածների հիշատակը: Այո՛, 44-օրյա պատերազմում զոհված տղերքի կորստյան ցավն ավելի թարմ է, բայց մենք չպետք է մոռանանք մեզ հաղթանակ նվիրված տղերքին` սկսած Անդրանիկից, Մոնթեից, Վազգեն Սարգսանից: Նրանց չմոռանալը մեզ համար շատ անհրաժեշտ է, թշնամին չպետք է մեզ թելադրի` ինչ հիշենք, ինչ մոռանանք: Եթե ուրանանք մեր ծնողների, հորեղբայրների, ախպերների թափված արյունը, որոնք մեզ հաղթանակ են նվիրել, կորած ենք: Ուստի` եւս մեկ անգամ կոչ եմ անում` եկեք ցույց տանք, որ մեզ պառակտել ու ջլատել չեն կարող, հիշենք ու պաշտպան կանգնենք մեր հաղթանակներին: Քաղաքական լոզունգներից վեր կանգնենք եւ համախմբվենք մի գաղափարի շուրջ, որ մեր պայքարը հանուն Արցախի, հանուն մեր ազատության եւ անկախության շարունակվում է: Չէ որ Արցախի ազատագրումով ազատագրվել է նաեւ Հայաստանը:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ